Diario en galego de xogos e videoxogos
Who has dared to desecrate his crypt
Cirith Ungol – King of the Dead
Shall soon be hanging lifeless in his grip
Who has dared to stalk him in the gloom
For he has freshly risen from the tomb
Crown upon his head
King of the Dead
Non podía evitar cantaruxar o himno de Cirith Ungol cada vez que arrancaba este Iratus. [continuar lendo]
Nesta segunda serie de partidas desbloqueei bastante cedo un novo libro de conxuros ofensivos moito máis potentes, que ademais evitaba as molestas habilidades de esquivar de moitos monstros. A partir dese momento a frustración adquiriu un novo matiz. O problema xa non era que resultase inxusto ou que precisase outros obxectos (que logo vería que non me verían mal), senón a necesidade de ter que pasar por longas fases previas antes de poder loitar de novo contra o xefe final do escenario. [continuar lendo]
Este Card Quest é tan frustrante coma xenérico é o seu título (o do Cat Quest, en comparación, parece unha xenialidade). Polo de agora xoguei un total de nove horas e, logo das tres primeiras, non houbo partida na que non pechara o xogo ó rematar pensando en arquivalo para sempre. [continuar lendo]
Xa medio avanzara no capítulo anterior que quizais andaba algo farto deste icónico videoxogo da Master System. Pasei boa parte deste conxunto de sesións vagando polos tres mundos na procura de Bortevo, un lugar no que se agochaba un aeroescorregador que me sería preciso para atopar o escudo-espello útil contra Medusa. [continuar lendo]
O último que fixera no capítulo anterior fora sobrevivir malamente un alxube. Nos anteriores apañárame máis ou menos ben a base de sorte, paciencia e memoria, mais os labirintos non teñen ningún senso lóxico e os corredores son sempre iguais sen referencias visuais. [continuar lendo]