Deume por investigar e xogar un pouco a eses videoxogos da Master System aos que lles adicara tantas horas de cativo. Grazas a unhas circunstancias que non veñen a conto, pasaron bastantes xogos emprestados pola miña consola, polo que hai moitos aos que non puiden xogar máis dunha semana e os meus recordos dos mesmos non pasan dun par de escenas soltas. [continuar lendo]
Arkham Investigator. Casos 1 e 2
Xa xogara a este Arkham Investigator cando publicaron o seu primeiro caso en inglés no 2013. En teoría os casos non son rexogables, pero logo de tanto tempo só lembraba a idea xeral, que había unha pregunta sobre un gato e tamén inventei algo na miña cabeza sobre uns grans de sal que non apareceron por ningures; seguramente extrapolei iso do título e dos outros grans que aparecen durante a aventura. [continuar lendo]
Shining in the Darkness. Capítulo 3
Ao final fíxoseme ben longo o de agardar a rematar o xogo para escribir aquí. Acertei no de que habería catro niveis no alxube final, mais non se me ocorreu (inocente que son eu) que podían tender tanto á tradición univiaria, no lugar de ofrecer moitos cruces e camiños falsos para confundirnos. [continuar lendo]
Shining in the Darkness. Capítulo 2
Dende a última actualización superei os desafíos das covas da coraxe e da verdade. Levoume algunhas horas, mais estiven preto de saltarme este escrito porque tampouco pasou nada moi interesante. Pero, coma sempre, decateime de que se só tivera escrito nestas páxinas cando tivese algo extraordinario que contar pois ficaría o diario bastante baleiro e perdería graza o asunto. [continuar lendo]
Shining in the Darkness. Capítulo 1
Xa contara na segunda entrada deste blogue que o Shining in the Holy Ark seguramente fora o meu primeiro xogo de rol por quendas. Recordo aquel día no que o mercamos nunha gran superficie sen telo planeado. Non saíu mal de todo xa que me deu bastantes horas de entretemento, especialmente nos primeiros alxubes xa que o comecei non poucas veces inda que non o rematei ningunha; supoño que por unha mestura de falta de paciencia, claustrofobia virtual e algo de culpa da pouca capacidade de almacenamento de partidas gardadas na Sega Saturn. [continuar lendo]