Ultima IV: portas dun só sentido

Ultimamente tiña a idea de que non estaba a avanzar moito no xogo, pero as múltiples horas deste sétimo capítulo foron inda menos produtivas. As únicas pistas que me ficaban pendentes para investigar eran preguntar na taberna Folley pola raíz da mandrágora e chegar a unha pequena illa moi preto da costa oeste do continente, máis aló da Fraga Espírito.

Os liches teñen un pinta graciosa.

Nas primeiras catro horas percorrín varias veces o continente, tiven moitísimas loitas (que xa comezan a cansar un pouco) e caín envelenado por cofres trampa unha morea de veces tamén. Ninguén na taberna Folley contoume nada da mandrágora (quizais non preguntei a quen era?) e non atope nin unha pequena chalana para poder chegar a illa. Coido que o único que saquei en limpo foron as coordenadas da illa de Magincia (latitude KJ, lonxitude LL; non creo tampouco que sexan moi útiles), que un tal Condelle está agochado “off Lock Lake” nun lugar secreto, e un machado máxico que lle merquei a Julia. Custoume 1500 moedas de ouro e era a máis barata das armas máxicas á venda en Minoc. Tamén aforrei un pouco máis para me facer cunha alabarda non máxica.

Non contaba con que o guerreiro non puidese levar o machado!

O machado pódese lanzar e sempre volverá á man, facendo que Julia dispare dende a liña de atrás xunto a Iolo e ou seu tiracroios. A alabarda equipeina no meu avatar para atacar a dúas casas de distancia. Estritamente. Non se pode empregar para atacar a obxectivos adxacentes. Até onde eu sei, non hai ningún menú dentro do xogo, nin frase algunha nos manuais, que indique canto dano fan as armas ni cales son mellores que outras, máis alá de mirar o prezo e asumir que canto máis caras mellor. Vou ficar coa alabarda inda que só sexa para darlle un pouco máis de variedade ao combate co posicionamento necesario para empregala ben. Isto non é tan doado coma nas armas de corpo a corpo básicas, mais igual gaña en funcionalidade unha vez que posúa un grupo completo.

Un paladín únese ao grupo!

Rematara o capítulo anterior falando dun destripe do xogo sobre a importancia de falar cun cabalo específico. Como estaba tan perdido, e non aparecía ningún barco, aforrei para alugar outra besta para poder falar con ela. Mais non me contestou! Xa que o estaba montando, tamén aproveitei para saber se é capaz de trotar por riba do terreo velenoso sen prexuízos… mais non, e un par de membros do grupo caeron envelenados. Cando fun a ver a Lord British para curalos roubáronme o cabalo de novo.

Facer símiles entre o budismo e este xogo quédame grande.

Pero coma se fose unha compensación polo fracaso coa besta, pronto atopei un barco! Asalteino e leveino rodeando todo o continente até chegar a unha cidade illada preto da costa esta, Skara Brae. É a cidade dos exploradores e creo que o berce da runa da espiritualidade. Digo que creo porque despois de tanta volta perdín as miñas notas sobre o xogo, polo que non teño moi claro o que pasou e que debería saber, máis que mirando algunhas das capturas que teño. O que si que recordo é como rematei a última sesión deste capítulo: cruzando por un portal que me deixou nunha zona que xa coñecía pero que se atopa onde Lord British perdeu o zoco, e non podo cruzar o portal no sentido inverso porque non posúo a runa necesaria… Co barco abarloado na illa, agardo que poida atopar a runa que necesito e volver até alí, pero non conto con volver a percorrer os mares enriba da mesma embarcación.

Un final axeitado para un capítulo lóbrego.

• Horas transcorridas: 14.5.
• Mortes: 4.
• Niveis: 7 (Xogon), 6 (Iolo), 5 (Julia), 4 (Jaana), 3 (Dupre), 2 (Shamino).
• Pasos: 46500.
• Runas obtidas: compaixón, sacrificio, honra, humildade, xustiza.