Rematara o anterior capítulo do meu paseo pola saga d’O señor dos Aneis LCG nunha viaxe na escuridade que non resultara con éxito por mor do poderoso Balrog. Pero xa que sempre cabe a posibilidade de volver a intentar a partida, uns tres meses despois collín exactamente a mesma baralla que tiña preparada e acadei a vitoria nese novo tento! [continuar lendo]
Sonic Chaos
Sempre que o investigo, sorpréndeme o moito solapamento que hai en datas entre as diferentes xeracións de consolas. Para a miña mente infantil, a Mega Drive era unha evolución da Master System e non había razón para publicar xogos para esta última logo da estrea da primeira. [continuar lendo]
Lasers and Treason. Branqueamento
Montei outra partida de rol do universo de Paranoia directamente sacada dos libros oficiais, e de novo optei por Lasers and Treason para non ter que preocuparme por un regulamento que non coñezo. A verdade é que tampouco estou cómodo de todo con esas regras e nin sequera as aplico exactamente, pero o que está claro é que poden ser explicadas en menos dun minuto e son ben sinxelas de aplicar durante o xogo. [continuar lendo]
Bayonetta
Descubrín o Devil May Cry 3 nos meus tempos da Playstation 2, e converteuse nun dos meus videoxogos preferidos da época. Polo que sexa, nunca xoguei os dous anteriores, e outros do mesmos estilo nunca me volveron a causar a mesma impresión. [continuar lendo]
Cthulhu d100. Cans dos peiraos
O noso secretario particular conseguiu reunir seis xogadores para outra partida de rol. Esta vez sería a primeira vez que eu dirixía algo contemporáneo, algo relacionado con Lovecraft e algo cun sistema de dados porcentuais. A aventura que escollín para tal fin foi Cans dos peiraos, baseada na opera prima de Quentin Tarantino onde os xogadores interpretan uns atracadores que teñen que agardar nun almacén co botín e sistemificada para Cthulhu d100. [continuar lendo]