Rematei a entrada anterior logo de completar todas as misións iniciais e ter explorado completamente o primeiro alxube. Coido que nese momento tiña dúas vías para continuar, pero non o pensei moito e tirei cara un bosque encantado. Levoume varias viaxes pero conseguín cartografiar (automaticamente) todo o primeiro nivel dese alxube, que incluía algunhas casas de teleportación instantánea para complicar un pouco a tarefa. [continuar lendo]
Marcho que teño que…
Marcho que teño que… foi a miña achega para o concurso «Xoga en Galego» de somosxogo.gal, que pode ser atopado actualmente na súa ludoteca. Para non me repetir moito, copio aquí a descrición que aparece na propia páxina:
[continuar lendo]Neste xogo de memoria as persoas xogadoras colaborarán para se lembrar de todas as tarefas que teñen que facer e os instrumentos requiridos para eses fins.
Class of Heroes 2. Capítulo 1
Logo do inesperado acerto persoal, con todas as súas fallas, que foi o Unchained Blades, fiquei con máis ganas dun videoxogo moderno do mesmo estilo. Calquera procura centrada en consolas portátiles sempre remata nunha mención á saga Etrian Odyssey, o cal non me serve polo de agora porque non inda teño acceso a unha Nintendo DS. [continuar lendo]
Memorias dun neno xogón: loitadores bidimensionais
De cativo, un dos meus xéneros de videoxogos preferido era ese de loitas un contra outro ao estilo do Street Fighter. Entre consolas caseiras, bares e salóns recreativos, xuntei unha morea de experiencia con eles, especialmente antes e en torno ao troco do milenio. [continuar lendo]
Mago: a Ascensión. A outra cara da moeda
Nunca dirixín nin xoguei a nada de Mundo de Tebras, e nin sequera probara o “sistema narrativo” máis aló de crear algunha personaxe fóra de todo contexto, porque sempre me chamou moito o xogo de rol de Street Fighter, inda que nunca atopei un grupo interesado no mesmo. [continuar lendo]