Monster Hunter Freedom Unite: (re)iniciación

Sabes que un xogo vai para largo cando, após 18 horas rexistradas de partida, recibes un agasallo por completar os niveis de iniciación. E óllese que digo horas rexistradas porque máis dunha vez apaguei a consola cando as cousas non ían coma eu agardaba, polo que as horas reais son estritamente máis. Intentarei empregar a funcionalidade de “abandonar busca” que creo que ten un efecto similar a cargar a última partida gardada, agás pola parte de contabilizar o tempo.

Neste capítulo comecei e completei todas as misións da aldea do segundo nivel. As do terreo selvático non me deron grandes problemas, e até aproveitei para coller un par de veces un ovo dracónico que se troca por unha morea de puntos para mellorar a granxa Pokke. Explícome: tras o vídeo introdutorio do xogo, déronme acceso a una casa onde cociñar, durmir e gardar as miñas cousas, ademais dos dereitos de explotación de dita granxa, onde podo obter materia prima de todos os tipos grazas á axuda duns compañeiros felinos. É posíbel extraer ditos materiais certo número de veces tras cada busca, polo que forma parte da rotación que fago cada vez que chego de volta á aldea.

Os felinos son parte importante, e marabillosa, do xogo

Atopei maiores dificultades nas misións do deserto. Caracterízase por mesturar nun mesmo mapa zonas moi quentas con outras moi frías, polo que é preciso beber bebidas quentes é frías para manter a temperatura corporal. Iso é simplemente unha pequena incomodidade, mais as quenllas da area foron bastante máis problemáticas. Estas monstruosidades viaxan por debaixo da area moi rapidamente, facendo dano ó cruzarse co camiño da cazadora. É moi complicado atopar unha fiestra temporal para atizarlles pero, por sorte, é doado facer que saian á superficie estoupando unha bomba sónica preto delas. Pero, como eu son así, non preparei bombas sónicas adicionais para loitar contra a xefa das quenllas da area. Foron unhas pelexas longas, que abandonei un par de veces, e nas que finalmente acadei a vitoria pola vía máis complicada, xa que desperdiciei as dúas bombas sónicas “gratis” obtidas ao comezo da misión.

Pero inda ficaba outro xefe por capturar no deserto: o mítico peixe dourado. A última misión do segundo nivel consistía en pescar dous destes peixes difíciles de atopar. O minixogo de pesca non ten moito truco xa que consiste en empregar un cebo e darlle ao botón de acción cando algún pique. O tema é que o número de cebos que se poden levar a unha misión están limitados e, unha vez rematados, non atopei maneira de conseguir máis neste escenario. O risco da misión era case nulo, pero tiven que repetila varias veces até que por fin pesquei dous na mesma serie.

Recórdame a certo monstro de Expediente X.

Para rematar o capítulo, e abrir o acceso ás misións de tres estrelas, tocoume un enfrontamento contra un khezu, un monstro eléctrico bastante grande e moi perigoso que habita nas montañas nevadas. Nos primeiros intentos, levando unha espada larga, non tiven moito éxito, máis que nada pola dura armadura da presa en certas partes do seu corpo. Non sería até que a troquei polo arco cando por fin obtiven unha vitoria após unha larga persecución por todo o mapa. Tivera bastante sorte con algúns padróns de ataques, polo que quixen confirmar que non fora esa a razón do éxito, se non pola miña habilidade. Desta maneira repetín a caza catro veces máis, fracasando en dúas ocasións, obtendo unha vitoria tras rematar inconsciente dúas veces e, finalmente, conseguindo o éxito sen ser derrubado na última instancia.

• Horas transcorridas: 18.
• Misións de aldea completadas: 45.
• Misións de práctica completadas: 3.