Final Fantasy IV. Capítulo 2
Só xoguei unhas tres horas dende o anterior artigo, mais coido que xa teño material abondo como para escribir un novo. Neste tempo a historia avanzou bastante, e o nivel de Cecil como paladín disparouse dende o primeiro até preto do trinta. Polo camiño perdemos a Tellah, que por fin logrou invocar o poder de Meteo, e aos xemelgos Palom e Porom, autopetrificados para salvar ao grupo e manter vivas as esperanzas de derrocar ao malvado imperio. Continúo a pensar que é un momento moi emotivo a pesar de que estivesen pouco tempo no grupo, pero tamén é moi amplificado polo feito de que o xogo permite visitalos e tentar convertelos de novo en carne mediante o emprego do obxectos, algo que é imposíbel até onde eu sei.
No lugar dos que finaron temos a Cid, Kain e Rosa; sendo alomenos estes dous últimos parte do equipo final segundo recordo. Do que non tiña memoria até que o volvín ver foi que hai un mundo interior, no que existen catro cristais escuros cos que podernos enfrontar a Golbez tras obter el os catro do mundo da luz. Despois de explorar ben a superficie, e mercar nela os obxectos máis caros paro o meu grupo, interneime nese mundo subterráneo. Alí hai dous bandos enfrontándose con tanques e naves voadoras. Como efecto colateral perdemos a nosa Enterprise, polo que teremos que camiñar por este inframundo. Nese momento decidín deixar a partida polo de agora, con máis recordos do Terranigma ca deste propio Final Fantasy IV.
O que seguro que non lembraba era todo o machismo que hai no xogo. Non me refiro só a que, das tres mulleres que entraron no grupo, dúas foran exclusivamente magras brancas, unha profesión fébel e destinada a coidar do resto; e a terceira tamén é outro tipo de feiticeira, fébel, con poderes curativos parciais e até adicouse a coidar dos feridos nunha deplorábel escena na que os homes tiñan que loitar para defender un castelo. Tamén significativo é a presenza de bailarinas lixeiriñas de roupa dispostas para darlle un espectáculo ao xogador, especialmente aquelas que se atopan nun edificio que, inda que non se menciona explicitamente, é a todas luces un bordel. Non só son sexistas, senón que non aportan absolutamente nada á narrativa e temos que aturar as longas danzas sen poder movernos nin paralas.
Pola outra banda, comezo a collerlle algo de cariño ao sistema de batalla activa: fai que cada loita importante sexa frenética e deixa boa parte do éxito na óptima execución dos comandos a tempo. Certo é que teño activada a opción que frea o avance cando entro nun submenú, e o aproveito de cando en vez para organizar os seguintes pasos. A estas alturas xa conto con rematar o xogo con esta configuración a todo filispín, pero inda non me comprometo a nada pola miña experiencia pasada na loita final; xa veremos o que me agarda no inframundo e que dificultade terá. Supoño que inda fica moita aventura por diante, máis que nada polo pouco tempo que levo de xogo: estimo que levarei quizais entre un terzo e un cuarto do mesmo.
- Tempo de xogo: 6.5 horas.
- Grupo: Kain (draconarius), Cid (enxeñeiro), Cecil (paladín), Rosa (maga branca), Yang (monxe).
- Nivel de Cecil: 25.