Dicey Dungeons. Capítulo 4
Si. Sigo a ser o mesmo que renegou totalmente deste xogo de Terry Cavanagh dúas veces na súa vida, pero hai contido adicional en forma de episodios especiais que, xa postos, quixen probar. É máis do mesmo, en canto que é o mesmo con impactantes trocos que fan que no se senta o mesmo. O mesmiño que algúns capítulos do xogo base.
O especial de Halloween comeza co guerreiro nun paseo bastante doado, que poderemos aproveitar para observar os cambios de vestiario de todos os monstros do alxube. A seguinte é a inventora, a miña vella inimiga que aquí, por se o sufrimento anterior non fose abondo, emprega equipamento moi malo: algúns non fan nada, outros poden darte na cara se golpeas moi forte e outros, directamente, fan dano á propia inventora no lugar de ferir o rival. Precisamente foi con un deses como perdín a miña primeira partida, xa que en castelán poñía claramente que facía o dobre de dano do valor do dado empregado. Melloreino para facer o triplo, metín un seis, sufrín dezaoito danos e finei. Pensándoo, tanto antes coma despois, evidentemente non encaixaba co resto do capítulo, pero como sempre hai cousas tolas non o quixen deixar sen probar.
O especial de Halloween remata coa bruxa nuns escenarios predefinidos nos que temos que gañar nunha única quenda, coma eses desafíos do Magic 2014. Non tiven moitos problemas agás no último, xa que podemos crear dados infinitos e un par de veces lanceime ao ataque sen contar para decatarme ao final que precisaba outro dous que aforrara sacar por non me entreter máis no bucle sen fin. Moi instrutivo, de calquera xeito, e un final axeitado para esta pequena expansión gratuíta.
O outro agasallo consistía en un capítulo adicional para cada unha das seis protagonistas en formato de reunión despois de varios anos, coma a de Friends pero sen bótox. Mantén a graza do orixinal, mesturando algúns episodios con cambios pouco substanciais, como o ladrón, e outros máis innovadores como o robot empregando moedas no lugar de dados. A bruxa repite estilo cunha nova pelexa crebacabezas, inda que máis doada con marxe de erro, e a inventora ten, por variar, un escenario cómodo no que se sente poderosa ao mesmo tempo que mantén a súa idiosincrasia. E menos mal, porque se chega a ser unha ruína igual que aquel terceiro capítulo do orixinal, ficaría con mal sabor de boca da reunión e de todo o xogo. Deste xeito ata non descartaría poñerme co modo difícil de cada personaxe, pero estou seguro que non será a curto prazo.
