Dreams of Aether
Supoño que é porque antes escribía a man e dixitalizaba despois, pero non adoito facer moita edición nas entradas deste diario. Si que corrixo grallas ou cambio algunha frase de orde se non encaixa ben pero, polo xeral, publico todo máis ou menos como foi escrito na primeira pasada. Mais hoxe non é así. Enleeime varias veces escribindo o parágrafo inicial, intentando encaixar a miña resumida historia co WarioWare (caeu algunha partida solta ao orixinal nalgún emulador da Game Boy Advance) e explicando que, efectivamente, esa é a inspiración clara deste Dreams of Aether. Non había moito que dicir, pero apañárame ata para poñer mentiras.
Para o conto éche o mesmo. Non me lembro dos minixogos do orixinal, mais os deste están ben. Algúns son máis doados e outros non se me dan tan ben en niveis altos (diría que o de vogar é a miña vulnerabilidade), pero semella algo lóxico. O importante é que queda claro o que hai que facer, agás no de facer unha escultura, que sempre dubido se vou ben ou hai outra técnica mellor. E logo están os xefes de cada soño, con mecanismos máis longos que evocan a outros xogos completos. É un pouco mágoa que o primeiro sexa o de voleibol, porque non é tan espectacular nin atractivo coma outros que emulan un soulslike, un bullet hell de naves ou un xogo de baile.
E, precisamente, a xefa definitiva é esa bailadora que teremos que vencer nun duelo que non será unicamente repetir os seus movementos, senón que teremos que paralelizar coa execución dos minixogos habituais. O xogo asegúrase que non exista un conflito de controis, pero eu non teño mente de baterista e custoume moito levar o ritmo dun xeito mentres tentaba non fracasar na outra metade da pantalla. Tras varios intentos conseguín o logro de gañar o baile sen erros, así que mal non me foi.
Iso de xogar a dous minixogos ao mesmo tempo foi a graza de todo ese último mundo, e unha maneira ben curiosa de aumentar as dificultade. Non sei se é idea orixinal deste xogo ou se está copiada doutro lado, pero foi un xeito de rematar nunha nota ben alta esta curta aventura que seica é un spin-off do Rivals of Aether, que entra xa na miña lista de posibles xogos futuros grazas a este Dreams.