<<

Pokémon Azul. Capítulo 1

Un colega que por aquel entón mercaba a Nintendo Acción cada mes falabame dos avances dun novo xogo de rol para a Game Boy con moi boa pinta. Convenceume até tal punto que merquei unha Pocket de segunda man e presenteime nuns grandes almacenes o día da estrea. Sorprendéronme as moreas de copias que había e o tema das edicións azuis e vermellas, xa que non imaxinaba que un xogo deste estilo podería ter tanto éxito nin sabía o das múltiples versións e as súas diferenzas. Ao final escollín o Pokémon edición azul polo monstro da portada e gocei moito de todas as aventuras polas terras de Kanto.

Neste novo reencontro decidín darlle un toque diferente adoptando as regras de Nuzlocke: só pode ser capturado o primeiro pokémon que atopemos en cada zona e cada un que chegue a cero puntos de vida non pode volver a ser empregado nunca máis. Desta maneira créase unha experiencia moito máis tensa na que cada monstriño é importante, empregando algúns que non tenden a ser membros habituais dos equipos titulares, e moito menos hoxe en día que xa teño ben localizados aos máis poderosos. Para reforzar isto, intento repartir un pouco a experiencia entre todos os pokémons, por non acumulala toda no inicial e superar por forza bruta todos os desafíos; seguramente esa sería a maneira máis sinxela e doada de ser “o máis mellor”, mais non a máis entretida.

No comezo escollín a Squirtle ao chou e fun capturando o primeiro pokémon que atopei en cada zona, agás na primeira porque inda non tiña as pokébólas para facelo. Isto resultou nunha gran colección de paxariños, mesturados con algún que outro pokémon máis interesante. Moitos remataron no cemiterio por ataques críticos, vulnerabilidades que eu xa non lembraba, forzar cos puntos de vida ou por unha mestura insandábel dalgunhas desas condicións. O xogo tampouco aporta maneiras eficientes de subir o nivel de todo un sexteto de forma equilibrada, xa que é moito máis doado empregar un ben forte que limpe ao inimigo logo de trocar o primeiro que queremos mellorar.

Por outra banda, o xogo adoece un pouco de agochar as mecánicas para darlle un aire máis simple. Xa non falo dos valores EV e IV, senón de opcións máis críticas para o xogador coma poden ser coñecer exactamente o que fará un novo ataque aprendido por un pokémon, xa que só se nos dirá o nome do mesmo e será cousa nosa o de determinar experimental o seu efecto. Iso podería serme un punto interesante nos meus tempos mozos, cando tiña máis tempo e ganas para adicarlle ao xogo e cando era divertido descubrir as cousas cós compañeiros ao longo de todo un curso, pero hoxe en día seméllame máis ben unha estratexia para vender as guías oficiais e simplificar a parte de deseño.

Deixei a partida gardada na vila Lavanda, logo de terme perdido un pouco no túnel roca por mor de non poder aprenderlle flash a ningún dos meus bichiños. Polo de agora non atopei sorpresas nin nada extraordinario na narrativa, pero tampouco sáiome moito do camiño entre unha vila e a seguinte. As verdadeiras historias interesantes emanan do desafío Nuzlocke e as aventuras de cada un dos pokémon do meu equipo. Quizais foi mala idea o de non poñerlles un alcume único a cada un.

  • Tempo de xogo: 6.5 horas.
  • Equipo titular: Wartortle (34), Dugtrio (31), Persian (30), Vulpix (17), Spearow (16), Paras (8).
  • Medallas: 3.
  • Pokémons diferentes vistos: 61.
  • Pokémons diferentes obtidos: 17.

Pokémon Azul. Capítulo 2

Unha máxima da meirande parte dos videoxogos de rol, incluíndo todos os de Pokémon principais, é que sempre é posíbel loitar máis combates gañar algo máis de experiencia para ter máis forza, podendo repetir isto sen risco até que a dificultade do seguinte combate redúzase a uns niveis máis doados. Isto non se aplica tan claramente cando xogamos polas regras do Nuzlocke, xa que os monstros do noso equipo poden ficar eliminados sen remedio e o número de substitucións tamén está limitado. Pero son precisamente estas regras adicionais as que están a facer que este novo paseo por Kanto sexa emocionante, interesante e desafiante; claro que certo é que isto sucede porque non paso horas loitando contra inimigos de moi baixo nivel para potenciar o meu equipo.

Pero esa emoción, interese e desafío atópanse aí precisamente porque o risco dunha decisión mal tomada, ou un ataque crítico mal encaixado, pode ter consecuencias bastante importantes. Tal foi o caso cando perdín a Blastoise nun ataque suicida do último pokémon dun líder de ximnasio; era o meu aliado máis forte e o que contaba con ter até os compases finais da aventura. Pero pasou entón a ocupar un lugar de honra na caixa doce do servidor de Bill, o meu cemiterio particular, mentres que o Persian alberga agora as miñas esperanzas para levar o liderado do equipo até a vitoria final.

Mais o gatiño non se encontra só: un (polo de agora) mediocre Jolteon e un crecentemente poderoso Gyarados franquéano con forza. Este último xurdiu particularmente da necesidade de ter alguén coa habilidade de surf logo do desterramento de Blastoise. Logo de arrastralo para subilo de nivel, por fin é capaz de cargar o seu propio peso nos combates. Coido que non vou moi sobrado en canto aos niveis de experiencia e inda que iso sería algo que se pode arraxar con paciencia, non é algo do que queira abusar para obter unha vitoria fácil. Mellor forzar, pasalo ben e perder que asegurar unha vitoria logo de longos paseos por dous metros cadrados de xardín e volta de novo ao centro de curación dos pokémons.

Un lugar onde teño encontros pendentes contra adestradores, os que máis experiencia dan, é na longa baixada en bicicleta, xa que cheguei á cidade Fucsia pola ruta do leste e nin sequera obtiven o vehículo. Eu pensaba que o xogo era moito máis lineal, pero semella que pode haber certas variacións na orde de visita a certos fitos. Pode incluso que o meu percorrido non fora o máis axeitado e por iso perdín a Blastoise contra Koga antes de enfrontarme contra Sabrina. É probábel que o camiño máis rápido até a penúltima medalla sexa dende Paleta surfeando até o sur (non lembro se hai algo que impida facer iso), pero mellor aproveitarei para explorar todas as illas, gañar experiencia e engadir novos pokémons ao meu fato, inda que Articuno non poda ser un dos mesmos.

Todos este plans son respectado o autodesafío de Nuzlocke pero, no caso de fracasar, xa teño planificado rematar o xogo custe o que custe: “resucitarei” aos finados dende a caixa número doce e acadarei o título de campión sen vergoña ningunha. De acordo, algo de vergoña si que terei, pero poderedes contar coa miña honestidade e compartir a mágoa comigo no caso de tal fracaso. Agardamos que iso non suceda e Xogon remate como o “very best”.

  • Tempo de xogo: 12.5 horas.
  • Equipo titular: Persian (47), Jolteon (37), Gyarados (36), Cubone (20), Spearow (16), Paras (8).
  • Medallas: 6.
  • Pokémons diferentes vistos: 103.
  • Pokémons diferentes obtidos: 25.

Pokémon Azul. Capítulo 3

Como xa se puido ver nunha captura de pantalla no capítulo anterior o mundo de Pokémon é paralelo ao noso, con mencións a lugares coma Rusia, Suramérica ou datas coma as primeiras pegadas do home na lúa no 1969. Obviamente as diferenzas son importantes: dende os propios pokémons e a súa explotación por parte dos humanos até a falta de escolas e a incitación por parte dos adultos para que os nenos percorran o país sós. Isto último non quere dicir que o mundo sexa máis seguro para os cativos, xa que a miúdo serán atacados por membros dunha organización mafiosa, perigosos moteiros ou monstros xigantes. De seguro que os xardíns das casas estarán cheos de restos de rapaces atacados por abellas de trinta quilogramos.

Pero as aventuras protagonizadas polo meu avatar foron máis satisfactorias e menos dramáticas ca iso. Logo de desartellar ao Team Rocket e conseguir todos os trofeos dos ximnasios, conseguín chegar até a Meseta Anil, lar do Alto Mando e derradeira parada antes de ser proclamado campión. Aproveitei o momento para gañar algo de experiencia e afianzar o trinomio Persian/Jolteon/Gyarados. A estas alturas, sen adestradores rivais dispostos a loitar contra min, cada punto de experiencia conta, e os que obteño de batallas ao chou non son especialmente abundantes para todos os que preciso. Logo de darme unhas voltas polo planta eléctrica, a Mansión Pokémon e a Rúa Vitoria, decidín que subir máis niveis non era divertido e que era preferíbel perder o desafío Nuzlocke que entrar no tedio. Desta maneira con Jolteon ao nivel 55, Persian ao 54 e Gyarados ao 58 (66 logo de darlle os caramelos raros que tiña gardados) encamiñeime para loitar contra os catro da elite.

Lorelei caeu vítima dos tronos de Jolteon. Bruno pouca opción tivo contra os ataques de auga do poderoso Gyarados. Agatha e Lance non foron tanto paseo, pero a colaboración entre as evolucións de Eevee e de Magikarp foi abondo para dar boa conta dos dous. Figaba entón o arquienemigo Nogox para rematar o xogo e o desafío con éxito. Dos seus cinco primeiros pokémons só tiven problema con Alakazam, pero tiven sorte ao paralizalo e que non actuase durante tres quendas consecutivas. Contra o definitivo, Venosaur, non tiña unha boa resposta no meu equipo, polo que comecei con Persian e unha mestura de chantadas e pocións. Desta maneira conseguín deixalo ao 40% de vida antes de que o meu felino recibise un raio solar e finase (podería telo cambiado, pero preferín facerlle máis dano). Gyarados foi capaz de poñer entón o punto final. Proclameime campión de campións logo de moito tempo e o meu desafío Nuzlocke foi un éxito!

Non teño pensado volver ao mundo de Pokémon nun futuro próximo, pero pode que a vez vindeira tamén aplique as mesmas regras inda que sexa a miña primeira partida a esa edición en particular; despois de todo, no caso de que se fracase, sempre se pode recuperar a partida do modo habitual. Foi unha mágoa que aparecen tantos paxariños e ratas nos primeiros encontros ao chou, e non sei que dirán os máis puristas de que teña empregado á Eevee agasallada ou ao Magikarp mercado por cincocentas moedas; eu entendo que respectan as regras pero supoño que tamén van un pouco en contra do espírito das mesmas.

  • Tempo de xogo: 18.5 horas.
  • Equipo gañador: Gyarados (67), Jolteon (57), Pidgeot (36), Seel (30), Cubone (20).
  • Pokémons diferentes vistos: 134.
  • Pokémons diferentes obtidos: 35.