Unchained Blades. Capítulo 7, a creadora

Comecei este sétimo capítulo completando as misións que me quedaron abertas no Templo dos Ceos do anterior capítulo. A motivación e case puramente extrínseca, xa que as recompensar normalmente non pagan a pena. Para este capítulo final no derradeiro titán xa non me preocupei tanto de levalas ao día nin de explorar a totalidade do mapa máis aló das dúas primeiras incursións. Na terceira cheguei directamente a Clunea, a xefa final desta historia e creadora de todas as cousas sobre a terra. Como é posible gardar a partida xusto antes da dobre loita non me preparei nada para ela, polo que comecei sen ter as barriñas de “burst” a tope e os puntos de maxia ao setenta por cento. Resultou máis ca abondo e non tiven que empregar ningún obxecto no medio da loita; até esquecín empregar as maxias que melloran as estatísticas de combate na primeira quenda da segunda fase.

O final narrativo foi acelerado. Explicouse como toda a cobiza dos dos desexos pedidos á deusa durante tanto tempo acabaron por pasarlle factura e toleándoa. E iso foi do pouco salvable de todas as conversacións resultantes. No que noutrora semellábame un ar fresco por ter esas interaccións que me lembraban aos animes dos meus tempos mozos, agora xa me parecen máis infantís e pouco interesantes. Todos os temas románticos non encaixan de todo, e ben poderían terse aforrado polo menos o infame intento de relación entre o príncipe-golem e a boneca-planta. O derradeiro desexo pedido no xogo, o de Gonte, seguiu con esa moda de gastar algo tan poderoso nunha nimiedade; non é que non encaixe coa súa personalidade pero tampouco veu ao conto. Claramente a cadea de favores do capítulo anterior foi o punto máis interesante de todo o xogo respecto aos desexos, inda que tamén se tería solucionado pensando e falando un pouco. Mais iso pódese aplicar a todos os conflitos do mundo.

No canto das mecánicas non houbo nada novo neste último titán. Cada andar ten unha morea de casas para explorar. A cuarta, ademais, ten moitos buratos que rematan nuns sumidoiros na planta inferior que nos obriga a volver a comezar outra vez o camiño. Nos niveis superiores, xusto antes da loita final, hai uns espazos moi diáfanos que decidín non explorar, non fora a ser que aparecesen encontros ao chou que me enfastiasen a incursión. Fiquei con ganas de percorrelo con tranquilidade. Pero non eran as suficientes xa que desinstalei o xogo logo dos créditos, por moito que me avisase dun novo alxube para seguir co videoxogo. Esa “Arca Infinita” promete un sistema de alxubes ao chou con cen andares por aventura. Pero as case sesenta horas que lle adiquei a experiencia foron abondo!

Nese tempo subín máis dun nivel por personaxe e hora, polo que, por moito que se atrancase algún alxube, sempre tiven a sensación de avanzar, facer ao meu grupo máis forte e desbloquear poderosas habilidades que nunca empregaría por tor non ter as ánimas axeitadas. Reflexionando sobre isto cheguei á conclusión de que canto máis complexo sexan os sistemas de equipamento e habilidades, máis lenta debería ser a progresión bruta das estatísticas dos protagonistas. É dicir, marcar ben a contraposición entre a mestría das mecánicas contra os números puros. Semella que hoxe en día non se leva moito, pero bótase algo de menos o de rematar unha partida por embaixo do nivel vinte.

Con todo alédome que este Unchained Blades fose a miña primeira partida en moito tempo a un xogo de rol en primeira persoa ao estilo dos Wizardry. Serviume para asentar os básicos dunha maneira non demasiado esixente, especialmente por non ter que levar a conta dos mapas con lápis e papel. Inda non sei se continuarei por aí. Polo de pronto destripeime que no Shining in the Darkness hai algunhas casas que rotan ao grupo sen avisar pero sempre na mesma dirección (ou iso creo). Pode que ese coñecemento facilite a futura labor de pintar o mapa… ou pode que axude á miña preguiza o de saber que seguramente terei que facer correccións nos mesmos. Pero iso será noutra entrada sobre outro xogo. Fin do Unchained Blades!

• Tempo de xogo: 55.5 horas.
• Nivel medio dos personaxes titulares: 67.
• Personaxes manexados: 8.
• Personaxes femininos: 5.