Cosmic Star Heroine. Capítulo 2

Nesta segunda parte xa me esquecín de loitar en todos os combates opcionais, poñendo a proba as miñas habilidades de sixilo para esquivar aos inimigos. Non sempre semella posible, e o radio de activación é bastante xeneroso para eles, pero algunha vez metinme por un oco tan pequeno que me sorprendeu que funcionase. A suposta desvantaxe é que deixaba de gañar puntos de experiencia, pero a estas alturas o xogo volveuse moito máis doado e non os botei nin un pouco de menos. De feito só tiven problemas nos xefes opcionais e na derradeira forma do xefe final, que por sorte non me obrigou a loitar contra as dúas anteriores para darlle outro tento, se isto fora o Final Fantasy IV non quedaría outra que percorrer un alxube xigante e ata tería que ver todas as animacións de novo.

Por certo, as animación son moi efectivas. É doado ver os fíos que provocan os movementos dos debuxos, pero dun xeito que dá boa sensación, como moi caseiro e acolledor: sabes que Alyssa, a protagonista, vai chiscar un ollo xusto cando a cámara suba ata a súa faciana, pero iso non lle resta encanto. Mais iso non quere dicir que sexa carismática, para todas os eventos que a teñen como eixo principal, non semella que ningún sexa un bo papel para ela. Toda a narrativa son unha sucesión de referencias a outros produtos e unha serie de trocos de escenario non moi ben conectados. Replica moitos dos puntos máis baixos do Cthulhu Saves the World, como se os desenvolvedores non aprendesen nos sete anos que pasaron dende entón.

E foi aí cando me decatei. O meu artigo sobre ese outro xogo foi escrito hai máis de seis anos, pero poderían ser exactamente as miñas impresións se o xogase hoxe por primeira vez. Coido que non cambiaría moito a redacción e só agardo que fora capaz de reparar nas mesmas cousas cunha perspicacia similar. E como se o meu ego de escritor de diario de videoxogos non aprendese nos seis anos que pasaron dende entón. Uf! Ou, se cadra, esas evolucións están máis aló dos obxectivos que perseguen este diario e o Cosmic Star Heroine. Ambos teñen a mesma esencia, a mesma transcendencia e a mesma finalidade cós seus xermolos. Iso non pode estar tan mal, non? Non.

O que si é que aquí seguirei escribindo e que completei o xogo con todos os logros, inda que aí tirei de guía para ir directo nas buscas secundarias do tramo final. Se cadra o de procurar axudas externas tamén sexa o truco para mellorar nas entradas deste diario, pero non sei eu se tirarei por aí. Son moi de avanzar todo o posible ata que me atasque. Quizais na próxima crise, quen sabe se co Breath of Death VII que serviu como trampolín a estoutros videoxogos de Zeboyd.