Vivid Knight
A idea de facer un Auto Chess para un só xogador (ou, polo menos, asíncrono) róldame pola cabeza continuamente. Mais, curiosamente, nunca atopei ningún xogo feito que a implementase ata este Vivid Knight, polo que non puiden deixar de probalo. Descarguei a versión para Android por buscarlle continuidade ao meu dispositivo máis portátil, xa que continuar no Dicey Dungeons non me chama nada, pero tamén porque non sabía que había unha versión para ordenadores grandes. Iso sempre é unha boa e unha mala noticia. Por un lado fai que, combinado co sistema de pago único sen transaccións nin publicidade, teña garantías de ser un proxecto serio. Polo outro, pode que a versión para móbiles non se tivese moi en conta e resulte pouco agradable de interactuar nun espazo tan pequeno; algo así xa me pasara co Arcanium: Rise of Akhan, que non tiña malas trazas pero que non me compensaba deixar aí os meus xa sufridos ollos. Neste caso en particular, podo confirmar a parte boa, pero tamén, en menor grao, esa parte mala.
Non se trata dunha tradución directa dun Auto Chess, senón que envolveron a esperable estrutura de roguelike nunha sinxela exploración de alxubes, polos que teremos que ir loitando contra inimigos, atopando novas personaxes que incorporar ao noso exército e mellorando pouco a pouco as forzas para ser capaces de superar o inimigo final que agarda abaixo de todo. Como as covas teñen unha distribución ao chou, terémonos que ir guiando por un mapa parcial para trazar a ruta máis beneficiosa en cada andar, pero non é unha ciencia exacta porque poden existir xiros que nos desvíen do noso obxectivo. O número de movementos está limitado, un pouco arbitrariamente, polo maná da protagonista, polo que penaliza pasar varias veces polo mesmo lugar e premia intuír ben como acometer cada incursión. E tamén premia saber ler as iconas do mapa, porque perdín unha partida simplemente por confundir as escaleiras de baixada con ese mercador de xemas activas que sempre me provoca preguiza cando toca gastar as súas moedas especiais.
Os comerciantes de personaxes son moito máis divertidos. Ofertan cinco personaxes de cada vez a un prezo igual ao de venta, cobrando unha comisión por amosar outras cinco. A idea é apañar tríos para mellorar ás nosas unidades inda que non vaian formar parte do exército actual, xa que a fusión aporta pasivas moi importantes que serán aplicadas no resto da partida inda que vendamos a unidade. Deste xeito, non abonda con compoñer unha boa liña de batalla, senón que tamén é importante coleccionar todas esas pasivas que serán determinantes nos combates. Nesas loitas poderemos empregar unha xema en cada quenda mentres as unidades atacan e activan a súas habilidades automaticamente. Resulta bastante caótico e non temos información precisa sobre o impacto de cada unha das nosas personaxes na loita, polo que eu confío na miña intuición lixeiramente baseada nos números e conto con que todas as pasivas leven o peso da vitoria. Por agora non fracasei moito.
E non me foi mal de todo porque acadei os créditos con bastantes máis vitorias que derrotas. Tamén é certo que semella que é tan só unha parte pequena da progresión, porque agora abríronse desafíos particulares e novas dificultades no alxube final, ao estilo de tantos xogos dende que o Slay the Spire familiarizounos co concepto de nivel de ascensión. Tamén hai unha personaxe nova e moito que desbloquear, nun deses sistemas aborrecibles onde cada vez aparecen máis personaxes/xemas/cartas que, inda que seguramente máis poderosas, fan máis complicado o de atopar tres iguais (xa non falemos de nove para acadar o nivel máis elevado). Non descarto buscar a maneira de desbloquear todo para, polo menos, ter unha experiencia constante e non verme prexudicado por incluír obxectos non ideais no grupo do que se extraen. Seguramente sexa máis problema meu, por ser moi purista neste senso, pero dáme mágoa que se estea a converter en algo habitual cando é do peor que fixeron no Spire e, inda alí, as partidas requiridas para ter acceso a todas as cartas é moitísimo menor do que semella aquí.
