Xogos de taboleiro – O lar do xogón

O señor dos aneis LCG: Faramir, Éowyn e Gollum

Conseguín atopar a bo prezo as catro expansións que me faltaban do ciclo dos herdeiros de Númenor. Antes de continuar coas aventuras polas terras de Gondor, decidín facer unha baralla cun dos heroes novos para min, Faramir da esfera do saber, para enfrontalo a algunhas misións ao chou da miña colección. Non teño tampouco moitas trampas, pero coas novas incorporacións apetecíame tirar por aí, contando con aproveitar ao máximo a habilidade do segundo fillo de Denethor. Para iso, optei por ir baixiño de ameaza polo que completei o mazo monocor con Rossiel e Mirlonde. A versión inicial ficou tal que así:

Hero (3)
Faramir (Assault on Osgiliath)
Mirlonde (The Drúadan Forest)
Rossiel (Escape from Mount Gram)

Ally (20)
2x Anborn (The Blood of Gondor)
2x Erebor Hammersmith (Core Set)
1x Gandalf (Core Set)
2x Gildor Inglorion (The Hills of Emyn Muil)
2x Gléowine (Core Set)
2x Haldir of Lórien (A Journey to Rhosgobel)
1x Henamarth Riversong (Core Set)
3x Ithilien Archer (Encounter at Amon Dîn)
2x Miner of the Iron Hills (Core Set)
3x Mirkwood Runner (Return to Mirkwood)

Attachment (11)
2x Forest Snare (Core Set)
3x Ithilien Pit (Encounter at Amon Dîn)
3x Poisoned Stakes (The Blood of Gondor)
3x Ranger Spikes (Heirs of Númenor)

Event (18)
3x Keen as Lances (Escape from Mount Gram)
3x Leave No Trace (Escape from Mount Gram)
3x Mithrandir’s Advice (The Steward’s Fear)
3x None Return (Across the Ettenmoors)
3x Shadow of the Past (Return to Mirkwood)
3x The Door is Closed! (The Treachery of Rhudaur)

Player Side Quest (1)
1x Scout Ahead (The Wastes of Eriador)

Por darlle algo de compaña, decidín emparellalo con outro de heroes Rohan, máis que nada porque nunca lle din unha boa oportunidade. Ademais dos tres heroes desta facción que aparecen na caixa básica tamén teño a Théoden de táctica, pero non pega moito co estilo que agardaba, así que tirei por unha baralla de dúas cores con espírito e liderado:

Hero (3)
Dúnhere (Core Set)
Éowyn (Core Set)
Théodred (Core Set)

Ally (20)
2x Elfhelm (The Dead Marshes)
1x Éothain (The Dread Realm)
3x Escort from Edoras (A Journey to Rhosgobel)
3x Gandalf (Core Set)
2x Northern Tracker (Core Set)
3x Snowbourn Scout (Core Set)
3x The Riddermark’s Finest (The Hills of Emyn Muil)
3x West Road Traveller (Return to Mirkwood)

Attachment (10)
3x Ancient Mathom (A Journey to Rhosgobel)
1x Celebrían’s Stone (Core Set)
3x Ranger Provisions (Across the Ettenmoors)
2x Steward of Gondor (Core Set)
1x Unexpected Courage (Core Set)

Event (20)
2x A Test of Will (Core Set)
3x A Watchful Peace (Heirs of Númenor)
2x Astonishing Speed (Return to Mirkwood)
1x Dwarven Tomb (Core Set)
3x Ride to Ruin (The Hills of Emyn Muil)
2x Sneak Attack (Core Set)
3x Stand and Fight (Core Set)
2x The Galadhrim’s Greeting (Core Set)
2x Valiant Sacrifice (Core Set)

A historia comeza con Faramir e os seus exploradores seguindo o rastro do aduaneiro Gollum. Os primeiros días non deron moito resultado nesa busca, pero conseguiron contactar cunhas elfas que, comprendendo o perigo de deixar una criatura tan cretina libre, decidín botarlles unha man. Após este contacto, as pegadas son cada vez máis claras pero intérnanse no pantano dos mortos. Afortunadamente, Théodred xunto coa súa irmá de corazón Éowyn atopábanse patrullando a zona cunha pequena forza de cabaleiros. Faramir traza un plan: as elfas, el e os seus seguirán o rastro de Gollum namentres cós cabalos serán empregados para impedir que poda escapar do perigoso pantano. Todo saíu ben e conseguín obter a vitoria do escenario dúas veces consecutivas. Gollum foi capturado!

As elfas ofrécense a custodiar á criatura en Lothlórien, alí estará a salvo e non poderá facer máis dano. A ruta máis rápida semella ser remontando o longo Anduin polo que, escoltados polas forzas de Rohan, os heroes emprenden tan duro camiño. Non só hai problemas con criaturas malignas, senón que tamén atopan uns homes dos bosques sendo atacadas polas mesmas. Non queda outra que axudar e, finalmente, obteñen un amábel aliado en Haldan. Desgraciadamente, Gollum conseguiu fuxir polo río corrente abaixo. Faramir tómao como algo persoal e decide por rumbo a Gondor para comunicar o fracaso da misión, non sen antes despedirse e agradecerlle toda a axuda as súas compañeiras elfas, aos cabaleiros de Rohan e, moi especialmente, a Éowyn. Eles dous non o saben, pero inda lles quedará un longo futuro xuntos.

Na parte lúdica da misión remontando o Anduin levoume dous longos intentos conseguir a vitoria, modificando levemente as barallas para adaptalas mellor ao desafío para o segundo tento. Coido que lle teño cariño a Rossiel e o estilo de xogo que implica, pero a verdade e que non consigo sacar moito rédito das cartas que poño na zona de vitoria. A sinerxía entre ambos mazos funcionou máis ou menos ben e conseguín manterme nunha ameaza baixa para poder aproveitar todas as ferramentas ao meu alcance, podendo escoller os inimigos aos que me enfrontaba. Da aventura aprendín moito, pero o análise de Darkling Door é moito mellor có que poida facer eu.

Pantanos dos Mortos: 74 / 75.
Remontando o Anduin: D / 189.
Tempo de xogo: 19 + 19 + 81 + 97 minutos.

O señor dos aneis LCG: herdeiros de Númenor (II)

Levoume bastante tempo face estas tres últimas misións do meu plan orixinal. Máis que nada foi pola preguiza de montar o mazo de encontros e atopar un bo anaco de tempo no que estivese tranquilo, descansado e con boa luz. Moitas veces é máis sinxelo coller un libro ou arrancar un videoxogo que preparar un lugar axeitado para espallar as cartas durante un tempo indefinido, xa que unha partida pode levarme dende cinco minutos até máis dunha hora, e non quero cesala para continuala noutro intre. E iso sabendo que só vou levar a baralla de Gondor que mencionei na entrada anterior, se xogase a dúas mans e/ou tivese que escoller as cartas de xogador habería inda máis variabilidade.

A terceira misión desta expansión, O asedio de Cair Andros, baséase en comezar con tres lugares na área de preparación, un mal signo para unha partida en solitario puro. Se conseguimos explorar satisfactoriamente algún deses lugares, saltaremos unha fase da misión, achegándonos máis cara a nosa meta. O problema ven de que moitos inimigos baten contra esas cartas, eliminándoas do xogo. A baralla que eu levo non está nada preparada para explorar lugares e, inda que a primeira fase ten a palabra chave asedio polo que hai que ir a misión cos atributos de defensa, perdín as tres partidas sen conseguir explorar algún dos lugares nin avanzar máis aló da segunda das cinco fases da misión. Tentarei repetilo con outros dous colegas, xa que penso que pode ser máis sinxelo cantos máis xogadores haxa na partida, inda que só sexa porque os tres lugares iniciais non escalan co número de participantes.

Na seguinte misión do ciclo, O medo do senescal, tampouco obtiven ningunha vitoria nin conseguín pasar da súa primeira fase. Para conseguir superar ese primeiro paso hai que explorar catro lugares, pero o meu mellor resultado foron só dous. Na primeira partida chamei a Gandalf tres veces, pero non serviu máis ca para sobrevivir unha quenda tras outra até que os lugares na área de preparación superáronme. A segunda rematou na segunda quenda con catro inimigos saíndo da nada e estragando as miñas filas. Por último, a terceira partida tiña boa pinta, pero os inimigos optaron por enfrontarse comigo, quitarme recursos e volver á área de preparación para contribuír á súa ameaza na seguinte quenda e volver a comezar o baile. Cunha baralla capaz de ter máis de tres puntos de vontade na primeira quenda supolo que será máis sinxela e poderei ver como funciona o sistema de complots e viláns que caracterizan o deseño desta misión urbana.

Logo de sete derrotas seguidas, conseguín superar o meu primeiro tento do bosque de Drúadan. No final tiven que sacrificar a Boromir para convencer a Drû-buri-Drû para que nos axudase; podería telo salvado se empregase a Gandalf para facerlle dano ao salvaxe, pero coido que non contaría como vitoria inda que lendo as cartas non fique de todo claro. No segundo tento volvín a ter os meus problemas de falta de vontade e disparóuseme moi rápido a miña ameaza até 50. Por último, comecei o terceiro e último intento cunha man case ideal e sempre fun por riba do ritmo marcado pola baralla de encontros, polo que conseguín manexalo ben até a derradeira etapa. Nese momento optei por un bloqueo lixeiramente arriscado… e saíume ben! O príncipe Imrahil sobreviviu ao ataque e deixou todo listo para obter a axuda do Istari gris na seguinte quenda e obter a vitoria cunha mellor puntuación que na miña primeira incursión.

Boromir logo do seu heroico sacrificio polo ben da misión.

O asedio de Cair Andros: D / D / D (18 / 4 / 18 minutos).
O medo do senescal: D / D / D (28 / 5 / 12 minutos).
O bosque de Drúadan: 143 / D / 134 (28 / 11 / 24 minutos).

O señor dos aneis LCG: herdeiros de Númenor (I)

Tiven a sorte de recibir como agasallo de aniversario a expansión do Señor dos Aneis LCG dos Herdeiros de Númenor. Baseada nas terras de Gondor, engádeme aos heroes Boromir e Beregond, ademais dalgunhas cartas co trazo deste reino sen reis. Para sacarlle proveito ás cartas novas, decidín facer unha baralla con boa parte delas e algunhas outras que xa posuía e que lle pegaban ben. Como o único heroe de Gondor da miña colección previa era o príncipe Imrahil, foi doado decidir que sería unha mestura de táctica e liderado. Quedou tal que así:

Hero (3)
Beregond (Heirs of Númenor)
Boromir (Heirs of Númenor)
Prince Imrahil (A Journey to Rhosgobel)

Ally (23)
3x Citadel Custodian (Heirs of Númenor)
3x Defender of Rammas (Heirs of Númenor)
3x Envoy of Pelargir (Heirs of Númenor)
3x Errand-rider (Heirs of Númenor)
2x Faramir (Core Set)
3x Gandalf (Core Set)
3x Ingold (The Wastes of Eriador)
3x Veteran of Osgiliath (Escape from Mount Gram)

Attachment (12)
1x Celebrían’s Stone (Core Set)
3x Gondorian Shield (The Steward’s Fear)
1x Horn of Gondor (Core Set)
3x Spear of the Citadel (Heirs of Númenor)
2x Steward of Gondor (Core Set)
2x Sword of Númenor (The Dread Realm)

Event (14)
3x Behind Strong Walls (Heirs of Númenor)
2x Feint (Core Set)
2x For Gondor! (Core Set)
2x Sneak Attack (Core Set)
2x Valiant Sacrifice (Core Set)
3x Wealth of Gondor (Heirs of Númenor)

Player Side Quest (1)
1x Send for Aid (The Treachery of Rhudaur)

A miña idea é xogar tres partidas, sen trocar o mazo, a cada unha das cinco aventuras deste ciclo que teño actualmente. Coa baralla sen probar, sen refinar e sen saber nada do que me agarda nos mazos de encontro, non conto con obter unha razón de vitorias/derrotas moi elevada. Pero non poñamos a cesta antes do olifante e vaiamos unha por unha a estas aventuras nos terreos de Gondor.

A primeira parada, perigo en Pelargir, tráeme a un entorno urbano por primeira vez na miña experiencia co xogo. A misión parece sacada dun módulo malo dos oitenta dun xogo de rol de fantasía europea-medieval, xa que comeza nunha taberna onde obtemos un pergamiño que lle teremos que levar a Faramir, e pronto comeza unha liorta no que o pergamiño troca de mans constantemente á vez que o intentamos achegar ao seu destino. Ás veces semella unha pelexa cómica nun salón do oeste americano.

Pero a parte cómica pouco durou na miña primeira partida. Na terceira e última fase apareceu un asasino que liquidou sen contemplacións a Beregond, volvendo á área de preparación e liquidando a Boromir na seguinte quenda; o príncipe Imrahil non puido completar a misión sen a axuda dos seus finados compañeiros. Na segunda partida fun quen de librarme do asasino, pero Boromir pasouse coa cervexa e chamou moito a atención de Sauron, coido que é algo que podería ter pasado nos libros tamén. Non foi até a terceira cando conseguín a vitoria no escenario. Inda así estivo complicado até o final, xa que rematei cun colapso na cidade que me deixou a unha carta de localización da derrota. Pero a sorte sempre é algo preciso nun xogo de cartas deste estilo.

Que conste que houbo unha aparición importante de Faramir como carta de xogador na miña última partida, para darlle un empurrón á última etapa da misión. Si, hai unha incoherencia narrativo-lúdica, xa que se supón que lle estou a levar unha mensaxe precisamente a este irmán pequeno de Boromir. Podemos abstraernos un pouco e pensar que o liderado deste home axudoume a conseguir o obxectivo. Ou quizais que a confianza dos aliados nun capitán tan excelente impulsounos para facer un último esforzo. Ou non pensar moito en elo e simplemente pasar ao seguinte escenario, no que iremos cara a Ithilien.

Desgraciadamente, non escribín un resumo de verdade das partidas deste segundo escenario logo de xogalas, polo que agora é case imposíbel recordar exactamente o que pasou. Só sei que gañei a primeira partida con 49 puntos de ameaza pero superándoa por moito no último empurrón, gañei a segunda partida con dúas aparicións de Gandalf e perdín a terceira contra elites de Haradrim e dúas compañas de inimigos.

Perigo en Pelargir: D / D / 149.
Cara Ithilien: 128 / 116 / D.
Tempo de xogo: 34 + 40 + 30 e 27 + 20 + 15 minutos.

Thunderstone: Dragonspire

O primeiro xogo de construción de mazos que xoguei foi o Dominion, e levoume a cabeza. A idea de ir montando a baralla como parte do xogo, tanto engadindo cartas novas coma mellorando ou eliminando as máis fébeis, pareceume unha xenialidade. Que as cartas de puntuación fosen inútiles polo xeral, tamén. E non vou desmerecer ese punto no que hai que trocar de mellorar o mazo a apañar puntos de vitoria, forzando o final da partida cando pensemos que temos a vitoria nas nosas mans; non é algo tan novidoso, e está presente en moitos xogos previos, pero resulta igualmente interesante e está ben integrado co resto das mecánicas.

Escribiuse moito sobre este xogo, principalmente porque foi publicado nun tempo no que os xogos aproveitábanse ben e non eran simplemente material de colección; non hai máis ca comparar os foros da BoardGameGeek deste xogo, nos que hai moitos debates de estratexias, contra os de calquera outro xogo de moda deste ano, onde case todos os fíos tratan sobre dúbidas de regras ou como gardar todos os compoñentes que veñen na xigante caixa. E de todo o que se escribiu, eu lin boa parte após as miñas primeiras partidas. Axudoume a comprender mellor todo o sistema, e tamén a identificar as posíbeis estratexias gañadoras dunha partida concreta. Dalgunha maneira isto tamén rematou con boa parte do meu interese polo Dominion, xa que as súas carencias tornáronse moito máis aparentes.

Dende entón saíron moitos xogos con esa mecánica central, e eu probei algúns deles. Un bo día adquirín o Thunderstone: Dragonspire, que mesturaba a parte de actualizar a baralla cun sinxelo sistema de combate contra uns monstros nun alxube, sendo estes a maneira principal de outorgar puntos de vitoria. Contaba ademais cunha variante para xogar en solitario, polo que entroume ben polos ollos. Sabía desta maneira que podería adicarlle parte do meu tempo libre sen necesidade de máis xogadores, e sempre é un punto favorábel para os que tentamos procurar entretementos fóra das moitas pantallas dixitais que inundan as nosas vidas.

O modo en solitario non me chegou a convencer moito, e as partidas a dous xogadores semellaban pouco interesantes tamén. Pero o outro día tiven a oportunidade sacalo para xogar a tres bandas. Xeramos unha partida ao chou que incluíu, por mor da ambientación, un cuarto xénero de monstros. Isto provocou que, tras a explicación inicial das regras, tomásemos case dúas horas en rematar a partida, facéndose longo. Tampouco axudou á axilidade que moitos inimigos repartisen cartas de enfermidade e non houbese unha boa resposta dentro da aldea. As cartas de trampa foron mal recibidas, igualmente.

Ao rematar a partida, ofrecín de balde o xogo aos dous rivais dese día, xa que non fiquei moi contento nin desta última partida nin do recordo das anteriores. Non obstante, ao día seguinte xa non me importaba tanto botar outra partida se os demais quixeran, recordando un pouco mellor o que tiña aprendido da investigación do Dominion e que non aplicara de todo ben neste encontro. Certo é que este Dragonspire ten carencias e erros que rebaixan a experiencia: algunhas interaccións non semellan claras, hai grallas claras en certas cartas e o cálculo matemático para as loitas é unha zarangallada. Con todo, agora mesmo aceptaría xogar outra partida, admitindo a posibilidade de ficar defraudado outra vez. Ou tamén escoito ofertas polo material para desfacerme del. O que queirades.

Android: Netrunner, Rielle contra HB

Coido que o Android: Netrunner é actualmente o meu xogo de taboleiro competitivo preferido, inda que non teño máis que a caixa básica e seis paquetiños de datos (ou, se cadra, precisamente por iso). A semana pasada veu o camarada que me agasallara este mesmo xogo hai xa varios anos e, ante a miña insistencia, collemos as barallas que tiña preparados e xogamos. Enfrontáronse entón a transhumana-cyborg Rielle “Kit” Peddler contra a megacorporación Haas Bioroid: enxeñando o futuro. O plan desta última é montar un servidor remoto ben protexido para sumar os puntos alí, mentres que a corredora tentaba ter un comezo moi explosivo para sacar do bloque de investigación+desenrolo todos os puntos posíbeis mentres acumulaba ben de cartos. Relato a continuación un pequeno resumo das tres partidas xogadas.

Na primeira eu levei a Rielle e, pese a facer un mulligan inicial, non conseguín unha man para comezar moi forte. Soltei unha interface de I+D que me serviu para conseguir unha axenda de tres puntos nas primeiras quendas, pero estiven procurando constantemente no meu montón as ferramentas que precisaba para avanzar na partida sen moito éxito. A corporación, pola súa banda, conseguiu avanzar outra axenda de tres puntos sen que eu puidese facer nada, empatando a partida. Sen embargo, deixou un buratiño no servidor de I+D que conseguín aproveitar para, coa axuda dunha muller fatal que baixei nesa quenda, as dúas interfaces de I+D que xa tiña en xogo, un ollo do facedor e todos os créditos que me quedaban, conseguín pasar a través do peaxe e dun xeo sentinela para ver cinco cartas e atrapar os seis puntos que me deron a partida!

Trocamos os mazos para a segunda partida e eu, de novo, non tiven unha man moi boa após o mulligan, pero a corredora tampouco chegou moi lonxe nas primeiras quendas. Protexín I+D e un servidor remoto onde instalei un Adonis. O meu rival instalou un Crypsis moi cedo que resultaría ser inútil xa que non o empregou en toda a partida, inda que si que conseguiu algúns accesos a I+D sen sacar nada en limpo. Eu conseguín vantaxe económica co Adonis e a súa curmá Eve, todo isto con tres axendas na man e o cuartel xeral sen protexer; unha sorte que non se lle deu por mirar aí xa que era derrota segura! Aproveitei a economía para avanzar as axendas nun remoto ben protexido mentres a corredora non podía facer moito máis que mirar. Ao final el xa tiña unha colección de programas interesantes, pero eu rematei puntuando a miña terceira axenda consecutiva para pechar a partida.

Por último, volvín a tomar as rendas moldeadoras contra a corporación. Desta vez o plan do meu mazo funcionou e conseguín aproveitar o poder da identidade de Rielle xunto cunha folla gordiana para roubar unha proba beta acelerada que a corporación agochou xa na súa primeira quenda. Despois instalei o Magnum Opus aproveitando os cartos e a folla para facer incursións aquí e aló, vendo moitas cartas pero non roubando máis plans. Houbo un momento crítico no que me achantei no medio dunha incursión ante un xeo sen executar; estaba bastante seguro que era un peaxe ao que non lle quería pagar, pero decidín asegurarme na seguinte quenda facendo unha infiltración. E menos mal, porque realmente era unha rototorre que me retardaría bastante. A partida continuou polos canles clásicos de Netrunner pero, aproveitando a vantaxe de créditos da obra magna non lle deixei á corporación puntuar en ningún momento no remoto, á vez que controlaba tamén os servidores centrais. Foi cuestión de tempo que acadase oito puntos, un máis dos precisos para unha vitoria.

E iso foi todo. Sacoume un pouco o mono deste xogo que levaba enriba dende hai bastante tempo, pero ben é certo que non me chega a hora de volver a xogalo. Xa lles fixen algúns cambios a ambos mazos que penso que os poden facer máis fortes. Coido que o único que me falta son rivais. Alguén se apunta?